Το 1859 ο Charles Darwin διατύπωσε την θεωρία “της εξέλιξης των ειδών διά της φυσικής επιλογής”. Κατ’ αυτήν μέσω της τυχαίας αλληλεπίδρασης της ύλης και του χρόνου το ένα είδος μετατρέπετο σε άλλο είδος διά της επικράτησης των ισχυροτέρων και καλύτερα προσαρμοσμένων στο περιβάλλον ατόμων του κάθε είδους.

Η επιστήμη, (Βιολογία, Φυσική, Μαθηματικά,  Πληροφορική,  Παλαιοντολογία)  δεν  δέχεται πλέον την άποψη αυτή, αλλά αναγνωρίζει ότι οι πίθηκοι ήταν πάντα πίθηκοι, οι άνθρωποι ήταν πάντα άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά έγιναν εξ’ αρχής “κατά το είδος αυτών”. Στο κοινωνικό πεδίο η θεωρία της φυσικής επιλογής υποστηρίζει ότι η καλύτερη κοινωνία είναι εκείνη της οποίας τα μέλη φροντίζουν μόνο για τον εαυτό τους και προσπαθούν να προωθηθούν, ει δυνατόν, εις βάρος των άλλων. Έτσι η πρόοδος διά της φυσικής επιλογής απαιτεί τη βαρβαρότητα και ακόμη την καταστροφή των αδυνάτων και την ελεύθερη επικράτηση των “δυνατών”. Απαιτεί την πλήρη εξαφάνιση του κάθε τι που θεωρείται ασθενές και την επικυριαρχία των δυνατών επάνω στους άλλους. Όταν άτομα, ομάδες, ή ακόμη και ολόκληροι λαοί ενστερνισθούν τη φυσική επιλογή σα μέσο προόδου, ανοίγει ο δρόμος για την αναίσθητη σκληρότητα. Μάλιστα αυτοί οι οποίοι ανηλεώς εξαφανίζουν τους αδυνάτους επαινούνται, διότι με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουν στην εξέλιξη του “ανθρώπου”! «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή στον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις τον θάνατον.» (Παροιμίαι 14:12).Κραυγαλέο παράδειγμα των αδιεξόδων, που προέρχονται από την απόρριψη των αρχών του Ευαγγελίου, είναι (για άλλη μια φορά) οι διαπιστώσεις των οικονομικών παραγόντων που μαζεύτηκαν και αυτό το Γενάρη στο Νταβός της Ελβετίας. Οι 8 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν το ίδιο πλούτο που κατέχει συνολικά το φτωχότερο 50% του πλανήτη. Σύμφωνα με νέα έκθεσή της, η γνωστή ΜΚΟ Oxfam, προειδοποιεί για την συνεχώς αυξανόμενη και επικίνδυνη συγκέντρωση του πλούτου. Πέρυσι, η Oxfam, δήλωσε πως οι 62 πλουσιότεροι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου ήταν τόσο πλούσιοι όσο το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού.

Ωστόσο, ο αριθμός αυτός μειώθηκε σε μόλις οκτώ το 2017. Η οργάνωση κάνει έκκληση για ένα νέο οικονομικό μοντέλο, ώστε να αντιστραφεί η ανισότητα που θα προκαλέσει ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Αυτό όμως είναι αδιανόητο για τον οπαδό του κοινωνικού Δαρβινισμού. Είναι πραγματικά αδιανόητο για το θιασώτη της φυσικής επιλογής ότι «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστέυων εις Αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης 3:16).Και  όμως  ο  Κύριος  Ιησούς  Χριστός, «διά του οποίου εκτίσθησαν τά πάντα... και τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού» (Κολοσσαείς 3:1617), «δεν ήλθε στον κόσμο διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση, και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών» (Ματθαίος 20:28). Μάλιστα στον κόσμο αυτό δεν διάλεξε τους “δυνατούς”, τους “έξυπνους” ή τους “ευγενείς”, με λίγα λόγια αυτούς που οι άνθρωποι  θεωρούν  καλύτερους,  αλλά  κάλεσε  όλους  τους κουρασμένους και τους φορτωμένους για να τους αναπαύσει (Ματθαίος 11: 28). «...ήλθε διά να ζητήση και να σώση το απολωλός» (Λουκάς 19:10).

Οι πραγματικοί Χριστιανοί, δηλαδή οι μαθητές του Ιησού Χριστού (Πράξεις 11:26), μετανοούν και αποκτούν τον νουν και το φρόνημα του Κυρίου τους. «Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσε εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού...» (Φιλιππησίους 2:58). Μπορεί στη ζωή τους, προτού γνωρίσουν το Χριστό, να έζησαν ως «ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εις διαφόρους επιθυμίας και ηδονάς, εν κακία και φθόνω, μισητοί και μισούντες αλλήλους» (Τίτος 3:3). Αφ’ ότου όμως εγνώρισαν και δέχτηκαν το Χριστό στην καρδιά τους, ζούνε μ’ Εκείνον και για Εκείνον ο Οποίος «πλούσιος ων επτώχευσε διά σας, διά να πλουτήσετε σείς με την πτωχείαν εκείνου» (B ́ Κορινθίους 8:9).Τους αποκαλύπτεται ότι η πραγματική δύναμη δεν είναι η σκληρότητα και η αλαζονεία, αλλά το σκύψιμο του πραγματικά δυνατού πάνω στον εξουθενημένο, τον αδύνατο, τον ασθενή, ώστε να τον βοηθήσει να σηκωθεί, δηλαδή η πραγματική δύναμη είναι η κατά Θεόν αγάπη. «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μην αρέσκωμεν εις εαυτούς, αλλ’ έκαστος ημών ας αρέσκη εις τον πλησίον διά το καλόν προς οικοδομήν.

Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν...» (Ρωμαίους 15:12).Ο Μόνος που μπορεί και θα κάμει τη μεγάλη αλλαγή, με την έλευσή Του από τον ουρανό, είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. «Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.» (Αποκ. 22:17).

Η ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη»